🟣 عشقی که ابدی نیست (قسمت چهارم و پایانی)

🟣 عشقی که ابدی نیست (قسمت چهارم و پایانی)

وظیفه اخلاقی ما در مورد برنامه‌هایی چون #عشق_ابدی چیست؟

✍🏼 حسینعلی رحمتی

🔸 واقعیت این است که ساخت برنامه‌هایی چون عشق ابدی در قالب ها و شکل های دیگر ادامه پیدا خواهد کرد، هم اکنون هم هر روز در شبکه های اجتماعی محتواهایی تولید می‌شود که همین مضامین مطرح در برنامه عشق ابدی را به گونه های دیگر ترویج می‌کنند. این واقعیت (هرچند تلخ) را باید بپذیریم که در عصر شبکه های اجتماعی مدیریت کامل یا جلوگیری از تولید محتواهای ناسازگار با اخلاق و فرهنگ ما چندان امکان پذیر نیست (کافی است توجه کنیم که برنامه هایی چون عشق ابدی در پلتفرم هایی میلیون ها بار دیده می‌شوند که همه آنها در کشور ما فیلتر شده اند).

🔸 بنابراین، بیش و پیش از هر چیز باید در صدد تولید برنامه های جذاب از یک سو، و آموزش و آگاهی جامعه از سوی دیگر باشیم. در این میان، نهادهای مرتبط با اخلاق و تعلیم و تربیت و تبلیغ مانند حوزه های علمیه، صداوسیما، وزارت ارشاد، و شورای عالی فضای مجازی مسوولیتی ده چندان دارند.

🔸 و) پس چند باید کرد؟
▪️اولا، بایستی اثرات مخرب این گونه برنامه ها را برای جامعه به ویژه جوانان و نوجوانان تبیین کرد؛ تاثیراتی چون قباحت زدایی از رذایل، برجسته سازی کلیشه های جنسیتی و تبلیغ زن به عنوان یک کالای دم دستی،‌ ترویج ارتباط عاطفی و عشق به صورت یک معامله، مشهور شدن افراد بی صلاحیت، شکل گیری خانواده های سست و متزلزل و در نتیجه افزایش اختلافات بعد از ازدواج و طلاق عاطفی یا واقعی، فریب مخاطب با قالب کردن یک سری روابط نمایشی به عنوان روابط واقعی و جدی.

▪️ثانیا، بایستی با استفاده از افراد کاربلد و با سلیقه، و با لحاظ کردن علایق مخاطبان جوان از یک سو و اصول و هنجارهای اخلاقی، دینی و فرهنگی ایران از سوی دیگر، اقدام به تولید برنامه های جذاب در رسانه ملی و دیگر رسانه ها کرد. بخش عمده ای از این کارها باید با مشارکت های مردم نهاد مثل استفاده از پلتفرم های شبکه خانگی انجام شود.

▪️ثالثا، همه ما کاربران فضای مجازی اخلاقا موظفیم از کارهایی چون لایک و کامنت و فوروارد کردن این برنامه ها که موجب افزایش بازدید از آنها و تشویق سازندگان شان (همچنین افزایش شهرت و درآمد آنها) می‌شود خودداری کنیم.

🔻پایان

۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴

💥اندکی اندیشه‌ ضرر ندارد