🟣 حوزه های علمیه؛ نسل جدید، زبان جدید (قسمت 2)

قسمت اول این مطلب

حوزه و حوزویان برای ایفای هر چه بهتر رسالتی که بر دوش دارند، در مواجهه با نسل جدید بایستی به نکات زیر توجه کنند:

🔻 ‌أ) پذیرش تحولات نسلی به عنوان یک واقعیت اجتماعی: انسان به عنوان مخاطب دین و مبلغان دینی، موجودی است وابسته به زمان و مکان. گذر ایام نه تنها موجب تغییر و تحول های جسمی در افراد می‌شود بلکه در کلیت خود، جامعه را نیز با تغییرهایی مواجه می‌کند. از آنجا که هر نسلی با زمان خود در تعامل است، لذا ارزش ها، الگوها، آرمان ها و مسائل خاص خود را نیز داراست. از این رو بین هر نسل با نسل(های) پیشین خود تفاوت هایی در بینش، روش و منش زندگی و سلوک علمی و عملی وجود دارد. این تفاوت ها، که خود را در درون وبرون افراد جامعه نشان می‌دهد، و می‌تواند موجب بروز گسست ها و فاصله هایی بین یک نسل با نسل های پیشین شود را گاه با عنوان هایی چون «شکاف نسلی» معرفی می‌نمایند. وجود تفاوت هایی بین نسل نورسیده ایرانی با نسل (های) قبلی را نمی‌توانیم انکار کنیم. برنامه ریزان، سیاستگذاران و دلسوزان جامعه لازم است به این تحولات توجه داشته و خود را برای مواجهه معقول و منطقی با آن آماده نمایند. از منظر بحث ما، نیز بایسته است حوزه های علمیه پیش از هر چیز به پیدایش نسل جدید و ظهور و بروز آن در جامعه توجهی جدی داشته و آن را بپذیرند.

🔻 ‌ب) نگاه تحلیلی و ارزیابانه به تحولات نسلی: پذیرش تحولات به معنای موافقت با همه دیدگاه ها و رفتارهای یک نسل نیست، بلکه نخستین گام در مسیر تعامل درست با آن نسل است. در مرحله بعد بایستی به شناخت، بررسی و تحلیل همه جانبه نسل جدید اقدام نموده و با استفاده از شیوه ها و ابزارهای علمی و قابل اعتماد، ‌تحولاتی را که در پی بالندگی نسل جدید در جامعه ما به وجود می‌آید را از جنبه های مختلف اخلاقی، اجتماعی،‌ روان شناختی، فرهنگی، سیاسی و علمی مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و علائق، انگیزه ها، آرمان ها، ویژگی ها، دغدغه ها و خصائص، و به طور کلی فضای گفتمانی این نسل را به خوبی شناخت. روشن است که این کار باید بر اساس نگاه مثبت و تعاملی با نسل جدید و از سر همراهی و همدلی و قائل شدن شخصیت و احترام برای آنها باشد. این کار به شرطی قرین موفقیت خواهد بود که جوان و جوانی به عنوان مجموعه ای از ویژگی های مثبت همچون شور و نشاط، کنجکاوی و جستجوگری، تعالی طلبی و میل به پیشرفت، علاقمندی، عشق و محبت طلبی نگاه شود. غفلت از این نگاه، راه را بر همدلی و همراهی بسته و باعث خواهد شد نسل جدید نسبت به پذیرش مبلغان و منادیان دین و دین داری، و در مواردی خود دین، از خود علاقه چندانی ابراز نکند

. 🔻 ‌ج) تبلیغ عملی دین: امروز نسل جوان جامعه ما در فضایی به رشد و بالندگی رسیده که چه در مسند تبلیغ و چه در مسند برخی امور سیاسی و اجتماعی، عملکرد روحانیان را در پیش رو دارد. این امر در عین فوائدی که دارد، حساسیت ها و انتظارت بیشتری را نیز در بین این نسل ایجاد می‌نماید. چنین به نظر می‌رسد که این نسل، بیش از آنکه گوش به «سخن» مبلغان دین بسپارد چشم به «عمل و رفتار» آنها دوخته است. از این روست که گاه یک رفتار نا مناسب می‌تواند اثرات ده ها سخنرانی و موعظه را کم رنگ کند. یکی از مصادیق حدیث «کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم لیروا منکم الاجتهاد و الصدق و الورع» (بحار، ج67، ص309) اینجاست.

حسینعلیر رحمتی

🔹نشر اولیه: 1385

بازنشر: 27 آبان 1401

ادامه دارد ...

پی جویی مطالب در شبکه های اجتماعی به آدرس زیر:

@harahmati