حَشیخ

(مدت ها بود در صَدد نگارش مطلب حاضر بودم؛ آن قدر معطل کردم که «ناگهان بانگي برآمد خواجه رفت»)

🔸ساده بود

ساده و صميمي

ساده وصميمي و مردمي

آنقدر که مردم کوچه و بازار با يک عنوان ساده يا حتي اسم کوچک از او ياد مي کردند: حشيخ (حاج شيخ در گفت وگوي شهرضايي ها)، حج شيخ عبدالرحيم، و در نهايت حشيخ عبدالرحيم ملکيان. همين. نه چيزي بيشتر نه کمتر.

با اين که هم عالم بود هم نزد عالمان بزرگ درس خوانده بود، فاضل بود و فرزندانش نيز اهل فضل وکمال. ولي با خلق خدا آن چنان زلف مودت و صداقت گره زده بود که گويي هرگونه لقب و عنوان اين رابطه را مخدوش مي کرد.

🔸از کوچکي يکي از شخصيت هاي مورد علاقه من بود.

دانش آموز بودم که عصرها براي کمک به برگزاري مراسم روضه به تکيه محله مان مي رفتم.

کارم، کمک به پذيرايي از حاضران مجلس بود؛ با آب و چاي.

حاج شيخ که مي آمد، ديدن چهره او، و شنيدن سخنانش هم به اين وظيفه اضافه مي شد.

از پس سال ها هنوز چهره جذاب، سخنان دلنشين،‌ و از همه مهم تر، رفتار متواضع و اخلاقي اش در ذهنم مانده است.

🔸بعدها طلبه شدم.

مدير مدرسه علميه مان (خدايش رحمت کناد)‌ به تربيت اخلاقي و معنوي طلبه ها توجه جدي داشت (اين که ما چه شديم بماند). روي اين حساب، هفته اي يک روز کلاس اخلاق داشتيم. معلم اش کسي نبود جز حاج شيخ عبدالرحيم. از سخنانش چيزي در ياد نمانده، اما صميميت اش، خوش اخلاقي اش، سادگي اش و خوش رويي اش پس از چند دهه هنوز کام جان را شيرين مي کند. چرا که حشيخ «مدرس» اخلاق نبود، «تجسم»‌ اخلاق بود.

گرچه تخلص شعري اش «ناصح» بود، ولي او را بايد از نسل عالماني به شمار آورد که «دعاه للناس بغير السنتکم»‌ بودند. ديگران را با گفتار اميدآفرين و رفتار مهرافزا جذب جلوه رحماني دين مي کرد تا با سخن و خطابه.

🔸به ياد ندارم، و قطعا مردم شهرضا نيز به ياد نمي آورند، که حشيخ در طي چندين دهه حضور در جامعه با رفتارش کسي را آزرده، يا با گفتارش بذر کينه اي کاشته باشد. وجودش همه مِهر بود و کلامش همه مِهر. از اين رو مسجد ومنزلش پذيراي همه اقشار جامعه بود که از سفره معنوي اش لقمه بر مي گرفتند.

🔸با رفتنش، ذخيره   اخلاقي جامعه ما سَرمايه اي ديگر را از دست داد و دچار خسارتي شد که به آساني قابل جبران نيست. خداوند حقش را به گردن ما حلال و با صالحانش محشور فرمايد که مصادق شعر سعدي بود:

عالم و عابد و صوفی همه طفلان رهند // مرد اگر هست به جز عارف ربانی نیست

حسينعلي_رحمتي

5 شهريور 1397