جلوی زلزله در قلب های مان را که می‌توانیم بگیریم

🔹به نظر می‌رسد ما در زمینه «اخلاق مواجهه با حوادث» ضعف جدی داریم. و گرنه چرا واقعه دردناکی چون زلزله را باید دستمایه تسویه حساب های سیاسی یا مسخره کردن و تحقیر همدیگر کنیم؟ این کارها آتش کینه و اختلاف را شعله ور و گسل های بی اعتمادی و دشمنی را فعال می‌کند. جامعه ای که افراد آن با هم مهربان نباشند چگونه می‌توانند با هم زیر سقف زندگی کنند و یار و مددکار هم باشند؟
🔹در چند روز گذشته مواردی از این دست در فضای مجازی کم نبوده است:
- انتشار اخبار نادرست یا غیرمطمئن درباره تداوم زلزله که باعث ترس و اضطراب بیشتر می‌شود
- مسخره کردن طلبه ای که برای کمک به مصدومان حادثه رفته
- منتشر کردن عکس زلزله در کشورهای دیگر به عنوان کشور خودمان و تحقیر و تمسخر مسوولان
- تقطیع و انتشار بخشی از سخنان یک روحانی که مربوط به چندین سال قبل است و بهانه کردن آن برای ارایه تصویری غیرمنطقی از نوع طلبه ها
- سخنان برخی روحانیون درباره نقش گناه و ... در پیدایش زلزله، که در موقعیت حادثه ثمره ای جز ناراحتی بیشتر حادثه دیدگان و فراهم کردن بهانه برای هجمه به باورهای دینی ندارد
👈 موارد فوق به معنای عدم بررسی منصفانه و منطقی علل و عوامل افزایش مصدومان حادثه و تخریب ساختمان ها و همفکری و چاره جویی برای پیشگیری یا کاهش آنها نیست، که امری است لازم و نباید فقط به زمان وقوع حادثه منحصر و پس از مدتی فراموش شود. بلکه سحن در وظیفه اخلاقی ما برای نزدیک کردن قلب ها به یکدیگر و مراعات اخلاق در شیوه نقد و زمان و زبان آن است.
🖌حسینعلی رحمتی
23 آبان 1396
ديگر نوشته ها در کانال اندکي انديشه