سهم خود را در قربانی شدن آتناها از یاد نبریم
🔵 چند روز است که فضای حقیقی و مجازی جامعه ما متاثر از کشته شدن دختربچه ای به نام آتنا است که ظاهرا توسط مرد متاهلی مورد آزار جنسی قرار گرفته و پس از سرقت طلاهایش به طرز فجیعی کشته و جنازه اش حدود دو هفته در بشکه ای نگهداری شده است. پیگیری این گونه خبرها در سال های اخیر نشان می‌دهد که این نه اولین نمونه بوده است و به احتمال زیاد نه آخرین مورد خواهد بود؛ و تا وقتی ریشه های شکل گیری چنین حوادثی خشکانده نشود متاسفانه باز هم باید منتظر حوادث دلخراشی از این دست باشیم.
🔵 با توجه به دستگیری و اعتراف متهم، و با توجه به درخواست خانواده داغدار آتنا، به احتمال زیاد او به زودی اعدام و پرونده این جنایت از نظر حقوقی بسته و فراموش می‌شود. اما باید این پرونده در ذهن و ضمیر همه افراد جامعه، از افراد عادی تا اندیشمندان و مسوولان، همواره باز بماند و با واکاوی زوایای آن برای پیشگیری از موارد مشابه از هم اکنون چاره اندیشی شود. در غیر این صورت، همه ما در قربانی شدن آتناهای آینده شریکیم و باید پاسخگو باشیم.
🔵 پس چه باید بکنیم؟
❗️ 1. بدانیم که این گونه حوادث، معلول مجموعه ای از عوامل و مشکلات اخلاقی، تربیتی، خانوادگی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. از این رو از بررسی تک بعدی آنها پرهیز، و از محکوم کردن یا یک چند نفر خودداری کنیم.
❗️ 2. بدانیم همه ما، بله تک تک ما شهروندان عادی، خواه به عنوان پدر و مادر، به عنوان یک زن خانه دار، یک روحانی، یک استاد دانشگاه، یک کاسب محل، یک راننده و به هر حال با هر سطح سواد و موقعیت اجتماعی که داریم می‌توانیم به سهم خود از وقوع این حوادث جلوگیری کنیم. کافی است بی تفاوت نباشیم و فرزندان مردم را هم فرزند خود بدانیم.
❗️ 3. مدیران ومسوولان جامعه نیز با برنامه ریزی برای افزایش سطح رفاه اجتماعی و اقتصادی، آموزش شهروندان، و برخورد جدی با خاطیان، می‌توانند زمینه های جرم و جنایت در حق کودکان و نوجوانان را از بین ببرند. در همین ماجرای آتنا، متهم گفته من به خاطر بدهی هایی که داشتم مجبور شدم طلاهای دختربچه را سرقت کنم (البته این تنها عامل وقوع جنایت نبوده است).
❗️ 4. آموزش و آگاهی دادن را خیلی جدی بگیریم. به عنوان پدر و مادر به فرزندانمان، به خصوص دختربچه ها، متناسب با سن و سال شان و با بیان مناسب آموزش های لازم را درباره حضور در جامعه، سوءاستفاده جنسی دیگران، عدم اعتماد به افراد آشنا و بی اخلاق، یا افراد غریبه و مواردی از این قبیل را آموزش دهیم و به آنان بیاموزیم که در صورت مواجه شدن با این افراد چه کارهایی باید انجام دهند.
❗️ 5. زمینه های احتمالی وقوع جنایت نسبت به فرزندانمان را از بین ببریم. وجود زیورآلات چشمگیر یا پوشش و آرایش نامناسب بچه ها یا انتشار تصاویر نامناسب از آنها در فضای مجازی می‌تواند افراد بیمار را به انجام جنایت نسبت به آنها ترغیب و وسوسه کند. به ویژه که بچه امکان دفاع از خود را ندارند (و این خود یکی از مهم ترین دلایل انتخاب آنها از سوی جانیان است). همچنین با شناختی که از محیط زندگی خود داریم، از فرستادن بچه ها به محیط های خلوت یا جرم خیز خودداری کنیم.
❗️ 6. همیشه خطر حرف های نگفته بیشتر از حرف های گفته است. بنابراین، با فرزندان مان رابطه ای دوستانه و بر اساس اعتماد داشته باشیم و بخواهیم اگر اتفاقی برایشان افتاد آن را بیان کنند. در صورت بیان هم مواظب باشیم که با برخورد نامناسب آنان را از راستگویی و اعتماد پشیمان نکنیم.
❗️ 7. در صورتی که برای فرزندان مان اتفاق ناگواری افتاد بیش از همه چیز سعی کنیم موقعیت آنها را درک کنیم و با آنها همدردی نماییم بعد به دنبال راه حل باشیم. صرف محکوم کردن و مقصر دانستن آنها گاهی منجر به مشکلات بیشتری می‌شود.
❗️ 8. هرچند اطلاع رسانی درباره این گونه حوادث لازم است و می‌تواند در بالا بردن هزینه این گونه جنایت ها موثر باشد ولی صاحبان رسانه های مکتوب و مجازی باید مواظب باشند که با این گونه حوادث کاسبی نکنند برای جلب مخاطب و ممبر و فالوئر بیشتر. برای این کارها راهکارهای دیگری هم وجود دارد.
❗️ 9. هرچند وقوع حوادثی از قبیل آنچه برای آتنا اتفاق افتاد خوشبختانه در جامعه ما اندک است ولی همین اندازه را نیز باید جدی بگیریم و از فراموش کردن یا بی تفاوتی نسبت به آنها خودداری کنیم.
❗️ 10. آتنای بعدی ممکن است فرزند یکی از ما باشد.
حسینعلی رحمتی
22 تیر 1396
05:54:53
07:26:15.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
(2).jpg)
