...
.png)
(2).jpg)
(0)
(0)
آم علی
بي سواد بود.
و کارش خشت مالي.
ساده بود و بي شيله پيله. در خوراک و پوشش.
و خوش صحبت و طناز در گفت و گو.
عمويمان نبود ولي «آم علي» ( عموعلي) صدايش مي کرديم.
اگر استاد حقيقي را کسي بدانيم که آدمي را علاوه بر تعليم، تربيت هم مي کند او را ميتوانم يکي از استادان خود بدانم.
تا آنجا که مي دانم عمري را به زحمت کشي و رفق و مدارا با مردمان گذرانده بود؛ و ثمره اش لقمه اي حلال در سفره، و خيالي راحت و آرامش و نشاطي در دل.
هر وقت مي ديدم به ديوار تکيه زده مي رفتم پهلويش. به بهانه احوال پرسي و صله رحم. ولي بيشتر براي تغيير حال خودم.
خودش نمي دانست ولي من خود را به هم صحبتي با او محتاج مي دانستم. برايم مايه آرامش بود.
🔸 درس نخوانده بود. فيلسوف هم نبود. اما رگه هايي از حکمت در وجودش بود. بدون اين که خود بداند. نوعي حکيمِ «مِن حيث لايَشعُر» (نمونه اش را در اصفهان ديدم. پيرمردي جوراب فروش در کنار خيابان. در يک شب سرد زمستاني. با لباسي اندک. افسوس که چيز بيشتري از او اينک به ياد نمي آورم)
آنچه از شخصيت آم علي به چشم من مي آمد اين بود که تکليف خود را با دنيا و آخرت روشن کرده بود. نه به اين دل بسته بود نه از آن مي ترسيد. هم به اين دنيا هم به آن دنيا بسيار اميدوار بود. نوعي ايمان عملي و حکمت عاميانه؛ ولي گره گشا.
🔸فيلسوف نبود. ولي يکي از بزرگترين مسائلي که ما از آن مي ترسيم و بسياري از فيلسوفان از حل اش عاجز مانده اند را براي خود حل کرده بود: مسئله مرگ.
چگونه؟
از جهت نظري به مدد ايمان ساده و باورهاي اعتقادي اش به جهان پس از مرگ.
و از جهت عملي، بر خلاف انسان پست مدرن که سعي ميکند تا جايي که مي تواند از مرگ و زمينه ها و نشانه هاي آن بگريزد، مرگ را به عنوان يک واقعيت پذيرفته و آن را سوي خود فراخوانده بود.
حتي قبرش را خريده بود و خودش آن را حفر و آماده کرده بود. سنگي روي آن گذاشته بود. مي گفت هر چند وقت يک بار مي روم سر قبرم براي خودم فاتحه اي ميخوانم. (آخر هم در همان قبر دفن شد).
🔸وقتي مشکلات ومصائب زندگي اين زمانه را مي بينم و عجز نظام آموزشي ما از «تربيت» و معنابخشي به زندگي را، با خود مي گويم نکند زندگي امروز ما بيش از اين که به درس خوانده هاي مدرک دار نياز داشته باشد، محتاج آم علي هايي است که با زندگي خود حکمت عملي را ما بياموزند.
خدايش رحمت کناد
حسينعلي رحمتي
15 خرداد 1397
و کارش خشت مالي.
ساده بود و بي شيله پيله. در خوراک و پوشش.
و خوش صحبت و طناز در گفت و گو.
عمويمان نبود ولي «آم علي» ( عموعلي) صدايش مي کرديم.
اگر استاد حقيقي را کسي بدانيم که آدمي را علاوه بر تعليم، تربيت هم مي کند او را ميتوانم يکي از استادان خود بدانم.
تا آنجا که مي دانم عمري را به زحمت کشي و رفق و مدارا با مردمان گذرانده بود؛ و ثمره اش لقمه اي حلال در سفره، و خيالي راحت و آرامش و نشاطي در دل.
هر وقت مي ديدم به ديوار تکيه زده مي رفتم پهلويش. به بهانه احوال پرسي و صله رحم. ولي بيشتر براي تغيير حال خودم.
خودش نمي دانست ولي من خود را به هم صحبتي با او محتاج مي دانستم. برايم مايه آرامش بود.
🔸 درس نخوانده بود. فيلسوف هم نبود. اما رگه هايي از حکمت در وجودش بود. بدون اين که خود بداند. نوعي حکيمِ «مِن حيث لايَشعُر» (نمونه اش را در اصفهان ديدم. پيرمردي جوراب فروش در کنار خيابان. در يک شب سرد زمستاني. با لباسي اندک. افسوس که چيز بيشتري از او اينک به ياد نمي آورم)
آنچه از شخصيت آم علي به چشم من مي آمد اين بود که تکليف خود را با دنيا و آخرت روشن کرده بود. نه به اين دل بسته بود نه از آن مي ترسيد. هم به اين دنيا هم به آن دنيا بسيار اميدوار بود. نوعي ايمان عملي و حکمت عاميانه؛ ولي گره گشا.
🔸فيلسوف نبود. ولي يکي از بزرگترين مسائلي که ما از آن مي ترسيم و بسياري از فيلسوفان از حل اش عاجز مانده اند را براي خود حل کرده بود: مسئله مرگ.
چگونه؟
از جهت نظري به مدد ايمان ساده و باورهاي اعتقادي اش به جهان پس از مرگ.
و از جهت عملي، بر خلاف انسان پست مدرن که سعي ميکند تا جايي که مي تواند از مرگ و زمينه ها و نشانه هاي آن بگريزد، مرگ را به عنوان يک واقعيت پذيرفته و آن را سوي خود فراخوانده بود.
حتي قبرش را خريده بود و خودش آن را حفر و آماده کرده بود. سنگي روي آن گذاشته بود. مي گفت هر چند وقت يک بار مي روم سر قبرم براي خودم فاتحه اي ميخوانم. (آخر هم در همان قبر دفن شد).
🔸وقتي مشکلات ومصائب زندگي اين زمانه را مي بينم و عجز نظام آموزشي ما از «تربيت» و معنابخشي به زندگي را، با خود مي گويم نکند زندگي امروز ما بيش از اين که به درس خوانده هاي مدرک دار نياز داشته باشد، محتاج آم علي هايي است که با زندگي خود حکمت عملي را ما بياموزند.
خدايش رحمت کناد
حسينعلي رحمتي
15 خرداد 1397
نظرات کاربران
*نام و نام خانوادگی
* پست الکترونیک
* متن پیام
بستن *نام و نام خانوادگی * پست الکترونیک * متن پیام |
0 نظر
اوقات شرعی
اذان صبح
05:54:53طلوع خورشید
07:26:15اذان ظهر
12:20:00غروب خورشید
17:12:25اذان مغرب
17:33:24شهر
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)