♦️♦️والدینِ مردود: ده خطای اخلاقی والدین در آموزش آنلاینِ فرزندان

به مدد فراگیر شدن ویروس کرونا وتعطیلی مراکز آموزشی،آموزش های آنلاین در سراسر کشور به طور گسترده آغاز شد (کاری که از سال ها قبل باید انجام می‌شد). به همین خاطر، پدرومادرها و فرزندان (و حتی کادر آموزشی کشور) ناگهان با یک موقعیت جدید و مجموعه ای از وظایف در استفاده از فضای مجازی برای تحصیل مواجه شدند که نسبت به آنها تجربه و آگاهی قبلی نداشتند ولی مجبور به انجامش بودند.

👈🏿 آن اجبار و این ناآگاهی به ضمیمه عوامل دیگری چون استرس و ناراحتی بچه ها و دلسوزی های والدین موجب شکل گیری مجموعه ای از رفتارهای غیراخلاقی در این عرصه شد.

برخی از مهم ترین خطاهای اخلاقی والدین در آموزش غیرحضوری از این قرار است:

♈️1. مجازی دانستن اخلاق:
برخی والدین، شاید ناخواسته، گمان می‌کنند کارهایی چون تقلب در امتحان یا دروغ گفتن به استاد، چون در فضای مجازی انجام می‌شود اشکال ندارد.

♈️2. آموزش تقلب:
یا به بچه ها یاد می‌دهند که چگونه مثلا از اینترنت مطالب را کپی کنند و به نام خودشان به استاد تحویل دهند، یا با سکوت، آنها را به انجام تقلب تشویق می‌کنند.

♈️3. تحقیر علم و دانش:
به بچه ها می‌گویند آنها که درس خواندن به کجا رسیدند؟ درس خواندن اینقدرها هم مهم نیست که لازم باشد برایش وقت بگذاری و اینترنت مصرف کنیم. چیزی سر هم کن و تحویل استاد بده.

♈️4. تمسخر و توهین به اساتید:
وقتی با خستگی یا ناتوانی فرزندشان در انجام تکالیف مواجه می‌شوند به جای این که به او کمک کنند با برنامه ریزی بتواند کارهایش را انجام دهد، به معلم و استاد ناسزا می‌گویند که چرا تکلیف درسی معین کرده است. همچنین با ساختن دابسمش ها و ویدیوهای تمسخرآمیز (نه طنزآمیز) گفتار و رفتار معلمان را به سخره می‌گیرند.

♈️5. تضعیف مسوولیت پذیری بچه ها:
با انجام تکالیف فرزندشان، هم اعتماد به نفس او را از بین می‌برند هم به او یاد می‌دهند چگونه از زیر بار وظایف و مسوولیت های خود شانه خالی کند و از دیگران طلبکار شود.

♈️6. ترغیب به بهانه جویی و دروغگویی:
به بچه می‌گویند درس نخواندن خود را به گردن ضعیف بودن اینترنت و خراب بودن کامپیوتر و شارژ نداشتن گوشی بیاندازد. در واقع «تخم مرغ دزدی» را به یاد می‌دهند بدون این که توجه کنند ممکن است در آینده «شتر دزد» شود.

♈️7. سرزنش و تحقیر به جای همدلی و آموزش:
به جای درک وضعیت جدیدی که دانش آموز در آن قرار گرفته و آموزش او برای آشنایی با فضای مجازی و چگونگی انجام کارهایی چون حضور در کلاس و آزمون یا بارگذاری و دانلود مطالب، مرتب او را به ناتوان و نفهم بودن متهم می‌کنند، و بچه های دیگران را چماق کرده و بر سر او می‌کوبند.

♈️8. ریختن آبروی فرزندان:
با تصویربرداری از خطاهای ناخواسته فرزندشان در ساخت کاردستی، انجام تکالیف یا شیوه حضور در کلاس، و انتشار آن در فضای مجازی، حیثیت و اعتبار فرزندشان را نزد غریبه و آشنا از بین می‌برند و او را مضحکه عام و خاص می‌کنند.

♈️9. نقض حریم خصوصی:
به جای آن که به فرزندشان بگویند هنگام حضور تصویری در کلاس یا تصویربرداری از تکلیف های عملی خود (مانند درس ورزش) یا گفت وگو با معلمان و همکلاسی ها چه نکاتی را مراعات کند تا اطلاعات شخصی خود و خانواده را در اختیار دیگران قرار ندهد، گاه خود والدین با بی دقتی در تصویربرداری و انتشار مطالب مربوط به فرزندشان، حریم خصوصی او یا خانواده را به خطر می‌اندازند.

♈️10. نابود کردن آینده فرزندان:
با انتشار گفتار یا رفتار نادرست، یا حتی شیرین کاری های فرزندشان در فضای مجازی، تصویر نادرستی از او به دیگران ارایه می‌کنند که، به خاطر ماندگاری فضای مجازی، اثرات تخریبی آن تا آخر عمر گریبان گیر او است و می‌تواند بر روی انتخاب شغل، همسر یا موقعیت اجتماعی و سیاسی او در آینده تاثیر منفی بگذارد.

دکتر حسينعلي رحمتي
13 بهمن 1399