در قدم اول باید ویندو شاپرهای فجازی را بشناسیم. به طور مختصر میتوان گفت آنها کسانی هستند که:
ساعت ها به اینترنت وصل اند، از این سایت به آن سایت، از این صفحه به آن صفحه و از این کانال به آن کانال و گروه سر میزنند، نه به این خاطر که دنبال مطلب خاصی هستند؛ بلکه به این دلیل که از این کار لذت میبرند.
مشاهده هیچ مطلبی را از دست نمیدهند. همه مطالب کم و بیش برایشان جالب است، و معتقدند هرچیز به یک بار خواندن یا دیدنش میارزد.
بر روی لینک هر مطلب یا آدرس هر سایت و شبکه ای کلیک میکنند تا ببینند داخلش چه خبر است.
اسامی و تصاویر اعضای گروه ها را با دقت میبینند. عکس های پروفایل افراد را با مثل یک کارآگاه بررسی و درباره هر کدام کلی داستان پردازی میکنند. پی گیرند که چه کسی تازه به گروه اضافه شده یا آن را ترک کرده است.
با «دانلود» میانه خوبی دارند. هر مطلب مفت و کتاب رایگانی را پیدا کنند دانلود میکنند. پی دی اف کلی کتاب و مقاله را دارند بدون این که یکی از آنها را خوانده باشند.
خودشان را وارد هر بحثی میکنند، درباره هر موضوع اظهار نظر میکنند، بدون این که اطلاعات کافی داشته باشند. سیاهی لشکر گرم کردن معرکه بگو مگوهای شبکه های اجتماعی هستند، حتی اگر نه سر پیاز باشند نه ته پیاز.
کشف حقیقت و ارائه دلیل برای شان مهم نیست؛ این که طرف را از میدان به در کنند برایشان جذابیت بیشتری دارد. بیشتر «چشم» و «زبان» اند تا «گوش». دنبال این هستند که چیزی گفته باشند نه این که دقیقا چه چیزی باید بگویند.
ویندو شاپینگ فجازی نه تنها یک مسئله فرهنگی که یک معضل اخلاقی نیز هست؛ چرا که آسیب هایی چون اتلاف وقت، از بین رفتن هزینه، بازماندن از کارهای مفید و مسوولیت های فردی و اجتماعی، انباشتن ذهن از مطالب غیر مفید یا مفید ولی غیرضروری، و اعتیاد مجازی را به دنبال دارد؛ که البته هر یک از این ها خود موجب مشکلات و معضلات دیگر میشود.